Właściwie to miałam zamiar znowu otwierać po kolei wszystkie znane mi strony z ofertami pracy, ale dzisiaj właśnie z tego zrezygnowałam. 

Mam ochotę na coś innego. Nie ukrywam, że zakładałam tego bloga z niejakim trudem, ale udało się. To dziwne, że kiedy piszę sobie "do szuflady" słowa same płyną szerokim strumieniem i to nawet z sensem czasem mniejszym, czasem większym, ale gdy tylko otworzył się "POST" paraliż mnie ogarnął intelektualny.

Mam trzydzieści kilka lat i baaaaardzo długi staż na stanowisku kobiety domowej z dorobkiem w postaci dwójki dzieci i bezskutecznych prób włączenia się do chwalebnej akcji "Mama wraca do pracy". Wygląda na to, że pomimo wykształcenia i kwalifikacji moja sytuacja nie zmieni się w najbliższym czasie, a może i w najdalszym.

Po kilku latach przyzwyczajania moich najbliższych do tego, że nie pracuję poza domem, że zawsze w nim jestem, że ogarniam, że panuję nad sytuacją sama na siebie zastawiłam pułapkę, w którą wpadłam. Nie ma sensu rozpisywać się nad tą sytuacją, w każdym razie, kto tego doświadczył wie, że wyrwanie się z niej wymaga ogromnych zmian, często radykalnych. Do tej pory nie byłam chyba na to gotowa, a teraz to już może za późno.W różne dni różnie o tym myślę, a dzisiaj tak pada, tak wieje....