Domowa kobieta: matka chce wrzasnąć

Dobra!

Siadam, coś napiszę. O czym to ja…..

Mamusiu!! On mnie kopnął! Aaauuuuuuuuuuuu!!!!

Ona pierwsza mnie opluła!

Nieprawda! Mnie się tylko tak wypsnęło, ja nie chciałam go opluć!

Akurat! Właśnie, że chciała!!!

Nie!!! On kłamie! Mamaaaaaa!!!!

Głęboki oddech…..

5 lat studiów pedagogicznych, 2 lata podyplomowych, praktyki, doświadczenie zawodowe, ale najchętniej wrzasnęłabym na całe gardło - a dajcież wy mi święty spokój!!!!!

Ale nie, ale skąd, ale gdzież tam. Zamykam komputer. Wstaję, idę spokojnie, tłumaczę, prowadzę mediacje. Ciężko idzie. Każdy ma własny punkt widzenia, trzyma się swojej racji rękami i nogami. Po kawałeczku, po odrobince wyrywam z jednej i z drugiej strony i lepię kompromis. Trochę ciężko, ale jakoś, udało się bez wrzasku, bez sankcji, bez przemocy.

Mogę być z siebie dumna, ale właściwie to jestem tylko zmęczona. Czy to ma sens jakiś, czy nie lepiej i nie wygodniej byłoby wrzasnąć, karę jednemu i drugiemu wlepić, a samej kawkę wypić przed monitorem?

Skąd następne siły brać na to wszystko?

Pewnie stąd: