wielkanocne klimaty

Fajnie sobie poblogować, ale chyba jeszcze fajniej poczytać inne blogi. Niedawno, dzięki zapoznaniu się z twórczością niektórych blogujących mam  odkryłam, że nie jestem sama w mojej matczynej i domowokobietowej frustracji. W dodatku, niektóre wpisy pozwalają mi mniemać, że moja kondycja psychiczna nie jest jeszcze taka najgorsza.

Oczywiście, to nieładnie pocieszać się w taki sposób, ale trudno, tak szczerze, to bardzo mi to pomaga. Najbardziej pomaga mi to w wyzbyciu się wyrzutów sumienia wynikającymi stąd że:

- nie lubię się bawić lalkami, a już kucykami we wszystkich kolorach tęczy to o matko!

- wkurzam się, gdy przedszkole, albo szkoła mają wolny dzień

- czasami moje dzieci się nudzą, a mnie się po prostu nie chce iść na spacer

- starsze dziecko za długo siedzi przed kompem

- młodsze dziecko szybko nudzi się każdym zajęciem i wciąż domaga się nowych pomysłów, które mi się po prostu kończą

- zdarza mi się wrzeszczeć na nie, gdy jestem w dużym stresie

- klnę w myślach, kiedy tacham na drugie piętro sześć siatek wypełnionych po brzegi, a moje ukochane pociechy urządzają sobie na mojej drodze walkę na pięści i kopniaki

- albo w sytuacji jak wyżej (to znaczy sześć siatek, drugie piętro, torebka w zębach) mój syn pyta, czy mogłabym wziąć jego tornister aaaaaaauuuuuuuuu!!!

- czasem kiedy się kłócą i wrzeszczą na całe gardło udaję, że nie słyszę

- lubię chwile, gdy jestem sama.

To grzeszki, które sobie przypomniałam, ale pewnie jest ich więcej.

Jak się okazuje dotyczą one wielu kobiet- matek i wygląda na to, że to chyba jest normalne.

Sama sobie odpuszczam i jest mi lżej w tym Wielkim Tygodniu. 

a oto dzieło mojej cudownej córeczki Kalinki:

PISANKA o imieniu MARTA 

zrobiona od początku do końca przez moją małą artystkę 

Wesołych Świąt!!